Wymieniając ulicę Konrada Mańki warto nadmienić, że jest to ulica, która otrzymała imię swojego bohatera tuż po wyzwoleniu z okupacji. Zabudowę tej ulicy rozpoczęto w okresie międzywojennym, Konrad Mańka w ramach rozbudowy tak zwanego Osiedla. W okresie początkowym droga, ta nie miała połączenia z ulicą Sobieskiego, lecz brała początek od alejki dworcowej noszącej obecnie nazwę Aleja im. Ks. Antoniego Ryguły. Połączenie z ulicą Sobieskiego otrzymała pod koniec lat 60-tych ubiegłego wieku. W okresie międzywojennym wybudowano tam 7 domów i nie nosiła żadnej nazwy. Dalsza rozbudowa nastąpiła po II wojnie światowej na terenie pól gospodarstwa rolnego Turek-Tkacz. Dziś ta ulica jest skanalizowana, zelektryzowana, ma bieżąca wodę i asfaltową nawierzchnię.
 |
| na budowie domu przy ul.Mańki 1, własność A.Smyk |
Dlaczego ulica otrzymała nazwę takiego Bohatera? Otóż, w czasie okupacji w jednym z jej. budynków znajdował się punkt kontaktowy organizacji podziemnej Orzeł Biały. Tu spotykali się kierujący lubliniecką organizacją Konrad Mańka z dowódcą placówki Koszęcin, o pseudonimie „Rekin". Organizacja miała na celu utworzenie placówek typu wojskowego, a następnie administracyjnego, zaś na bieżąco zbierała wiadomości o działaniu władz okupacyjnych i udzielała wsparcia materialnego i moralnego ludności polskiej.
Konrad Mańka urodził się w Dobrodzieniu 2 maja 1915 r. jako syn Piotra -działacza plebiscytowego, P.O.W. Górnego Śląska i powstańca w III Powstaniu Śląskim. Po plebiscycie, prześladowana przez Niemców rodzina opuściła Dobrodzień i zamieszkała w Lublińcu, gdzie ojciec jako woźny pracował w miejscowym sądzie. Konrad po ukończeniu szkoły podstawowej wyuczył się zawodu stolarskiego i otrzymał pracę w Centrali Dostaw Harcerskich w Krakowie. Z harcerstwem związał się już od lat szkolnych i przechodził różne stopnie i funkcje od zastępowego po członka Komendy Hufca. W kwietniu 1935 r. podjął pracę w Śląskim Zakładzie dla Głuchych i Ociemniałych w Lublińcu. W 1938 r. Konrad został powołany do wojska i służył w kampanii reprezentacyjnej przy Prezydencie w Warszawie. Tam zastała go wojna i brał udział w obronie stolicy. Wiosną 1940 r. podjął działalność konspiracyjną, został zaprzysiężony i objął kierownictwo lublinieckiej organizacji podziemnej Z.W.Z (Związek Walki Zbrojnej) - „Orzeł Biały" i pełnił funkcję łącznika. Działalność Konspiracyjną przerwało jego aresztowanie dnia 18 grudnia 1940 r. lublinieckie Gestapo aresztowało wtenczas ok. 50 osób z jego grona. Bohaterskie zachowanie się Konrada w czasie śledztwa spowodowało, że tylko 13 osobom z lublinieckiego rejonu wytyczono proces, z czego do końca wojny w więzieniach przebywali: Dygacz Adolf, Janeczek Alojzy, Chrust Wincenty, Lizoń Józef i Pilarska Cecylia. Konrad Mańka przepłacił jednak swoje bohaterstwo śmiercią. Po wyroku, 15 lipca 1942 r. o godz. 5.30, został ścięty w katowickim więzieniu. Nieznane jest miejsce jego pochowania - ciała nie wydano rodzinie.
Działalność konspiracyjna tego Bohatera sięgała, jak wspominano, także koszęcińskich kręgów, dlatego po wyzwoleniu, już w 1946 r. miejsca po których stąpał poświecono Jego imieniu.
Konrad Mańka urodził się w Dobrodzieniu 2 maja 1915 r. jako syn Piotra -działacza plebiscytowego, P.O.W. Górnego Śląska i powstańca w III Powstaniu Śląskim. Po plebiscycie, prześladowana przez Niemców rodzina opuściła Dobrodzień i zamieszkała w Lublińcu, gdzie ojciec jako woźny pracował w miejscowym sądzie. Konrad po ukończeniu szkoły podstawowej wyuczył się zawodu stolarskiego i otrzymał pracę w Centrali Dostaw Harcerskich w Krakowie. Z harcerstwem związał się już od lat szkolnych i przechodził różne stopnie i funkcje od zastępowego po członka Komendy Hufca. W kwietniu 1935 r. podjął pracę w Śląskim Zakładzie dla Głuchych i Ociemniałych w Lublińcu. W 1938 r. Konrad został powołany do wojska i służył w kampanii reprezentacyjnej przy Prezydencie w Warszawie. Tam zastała go wojna i brał udział w obronie stolicy. Wiosną 1940 r. podjął działalność konspiracyjną, został zaprzysiężony i objął kierownictwo lublinieckiej organizacji podziemnej Z.W.Z (Związek Walki Zbrojnej) - „Orzeł Biały" i pełnił funkcję łącznika. Działalność Konspiracyjną przerwało jego aresztowanie dnia 18 grudnia 1940 r. lublinieckie Gestapo aresztowało wtenczas ok. 50 osób z jego grona. Bohaterskie zachowanie się Konrada w czasie śledztwa spowodowało, że tylko 13 osobom z lublinieckiego rejonu wytyczono proces, z czego do końca wojny w więzieniach przebywali: Dygacz Adolf, Janeczek Alojzy, Chrust Wincenty, Lizoń Józef i Pilarska Cecylia. Konrad Mańka przepłacił jednak swoje bohaterstwo śmiercią. Po wyroku, 15 lipca 1942 r. o godz. 5.30, został ścięty w katowickim więzieniu. Nieznane jest miejsce jego pochowania - ciała nie wydano rodzinie.
Działalność konspiracyjna tego Bohatera sięgała, jak wspominano, także koszęcińskich kręgów, dlatego po wyzwoleniu, już w 1946 r. miejsca po których stąpał poświecono Jego imieniu.
Franciszek Janeczek
Źródło: Echo Gminy Koszęcin 3/2011
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz