Ulice: Sienkiewicza, Wojska Polskiego i częściowo J. Ligonia tworzą tzw. obwodnicę w południowo-wschodniej aglomeracji Koszęcina, usytuowaną na drodze wojewódzkiej nr 906, prowadzącą z Lublińca do Piasku. Poprzednio aż do roku 1958 droga ta prowadziła przez Koszęcin ul. Lubliniecką, Powstańców Śląskich i J. Ligonia. W miarę rozbudowy przemysłu motoryzacyjnego i budowy dużych samochodów, skręt z ul. Powstańców Śląskich na ul. J. Ligonia okazał się za ostry, a jezdnia za wąska. Był to punkt uciążliwy i niebezpieczny na tej trasie. W tej sytuacji potrzebne było znalezienie sposobu do rozwiązania tego problemu. By utworzyć obwodnicę trzeba było ul. Sienkiewicza maksymalnie poszerzyć, na odcinku ul. Wojska Polskiego podsypać - biegła przez teren podmokły, tzw. „Mokrzec" i skanalizować, a od ul. Łazowskiej na nowo wytyczyć przez pola majątkowe ówczesnych PGR, aby znowu połączyć z ul. J. Ligonia, ale już na prostym odcinku.
Ulica Sienkiewicza, poświęcona żyjącemu w latach 1846-1916 wielkiemu pisarzowi powieści historycznych, takich jak: Trylogia, Krzyżacy, Quo Yadis, który nadał temu gatunkowi wysoką rangę artystyczną i patriotyczną. Otrzymał nagrodę Nobla.
Do lat powojennych nosiła nazwę ul. Szkolna, a to dlatego, że od roku 1905 do 1934 znajdowała się tam szkoła. Obecnie budynek ten jest przystosowany na pomieszczenia mieszkalne. Na boisku dawnej szkoły wybudowano remizę strażacką z salą imprezową, a także w budynku tym swą siedzibę ma Bank Spółdzielczy.
Tuż za ową szkołą, w stronę północną odbija ul. Moniuszki (1819-1872, kompozytor, twórca opery narodowej i liryki pieśniarskiej; opery: Halka, Straszny Dwór, Flis, Hrabina i inne, twórca około 300 pieśni).
Ulica Wojska Polskiego jest ulicą stosunkowo młodą i jak ul. Moniuszki ich nazwy nie są związane z żadną historią. Pierwszy budynek postawiono tu w 1959r. (rodzina K. i W. Pigułów). Kilkanaście lat później wybudowano przy tej ulicy ku wygodzie podróżnych bar „Roma". Na skrzyżowaniu ulic Wojska Polskiego z ul. Łazowską stoi wiekowy drewniany krzyż, do którego w Dni Krzyżowe udają się miejscowi wierni z procesją.
Ulica Łazowską, jak mówi sama nazwa prowadzi do Łaz Strzebińskich. Była kiedyś bardzo uczęszczaną drogą, lecz po wybudowaniu szosy z Łaź do Strzebinia i wybudowaniu tam kościoła, stała się prawie nieużyteczna i zaniedbana. Zabudowa ulicy Łazowskiej i Miodowej rozpoczęła się po roku 1945, gdy w ramach parcelacji gruntów majątkowych uzyskano tanie działki budowlane.
Ulica Juliana Ligonia (urodzony w Prądach 1823-1889, hutnik, poeta śląski, działacz narodowy) była kiedyś drogą łączącą zamek z miejscowym gospodarstwem majątkowym i z ościennymi folwarkami, jak Prądy, Łazy i Oberhof, a także początkiem drogi Łazowskiej. Dopiero po wybudowaniu drogi w połowie XIX wieku z Piasku przez Bagno, Prądy, Koszęcin do Lublińca ulica J. Ligonia zmieniła kierunek na obecny. (1) W okresie międzywojennym była ulicą Woźnicką (2), a w czasach hitlerowskiej okupacji nosiła nazwę Tarnowitzerstrasse.
Z ulicy J. Ligonia od połowy XIX wieku oprócz budynków dworskich czynna była prywatna kuźnia (Żyła),
restauracja (Michalec) z niemieckojęzyczną klientelą, gdyż korzystali z niej przeważnie urzędnicy księcia Hohenlohe.
Gdzie dziś jest parking przed domem handlowym Maraton był sklep towarów mieszanych (P. Czają, później GS).
Na rogu ul. Lompy stał dom kryty drewnianym gontem, który służył w latach 1880-1899 za probostwo kapelanowi zamkowemu.
Kilkanaście metrów dalej stoi budynek, w którym mieszkali lekarze koszęcińskiego szpitala (Ligonia 8) .
Franciszek Janeczek
Ulica Sienkiewicza, poświęcona żyjącemu w latach 1846-1916 wielkiemu pisarzowi powieści historycznych, takich jak: Trylogia, Krzyżacy, Quo Yadis, który nadał temu gatunkowi wysoką rangę artystyczną i patriotyczną. Otrzymał nagrodę Nobla.
Do lat powojennych nosiła nazwę ul. Szkolna, a to dlatego, że od roku 1905 do 1934 znajdowała się tam szkoła. Obecnie budynek ten jest przystosowany na pomieszczenia mieszkalne. Na boisku dawnej szkoły wybudowano remizę strażacką z salą imprezową, a także w budynku tym swą siedzibę ma Bank Spółdzielczy.
 |
| nowa szkoła katolicka |
Tuż za ową szkołą, w stronę północną odbija ul. Moniuszki (1819-1872, kompozytor, twórca opery narodowej i liryki pieśniarskiej; opery: Halka, Straszny Dwór, Flis, Hrabina i inne, twórca około 300 pieśni).
Ulica Wojska Polskiego jest ulicą stosunkowo młodą i jak ul. Moniuszki ich nazwy nie są związane z żadną historią. Pierwszy budynek postawiono tu w 1959r. (rodzina K. i W. Pigułów). Kilkanaście lat później wybudowano przy tej ulicy ku wygodzie podróżnych bar „Roma". Na skrzyżowaniu ulic Wojska Polskiego z ul. Łazowską stoi wiekowy drewniany krzyż, do którego w Dni Krzyżowe udają się miejscowi wierni z procesją.
Ulica Łazowską, jak mówi sama nazwa prowadzi do Łaz Strzebińskich. Była kiedyś bardzo uczęszczaną drogą, lecz po wybudowaniu szosy z Łaź do Strzebinia i wybudowaniu tam kościoła, stała się prawie nieużyteczna i zaniedbana. Zabudowa ulicy Łazowskiej i Miodowej rozpoczęła się po roku 1945, gdy w ramach parcelacji gruntów majątkowych uzyskano tanie działki budowlane.
Ulica Juliana Ligonia (urodzony w Prądach 1823-1889, hutnik, poeta śląski, działacz narodowy) była kiedyś drogą łączącą zamek z miejscowym gospodarstwem majątkowym i z ościennymi folwarkami, jak Prądy, Łazy i Oberhof, a także początkiem drogi Łazowskiej. Dopiero po wybudowaniu drogi w połowie XIX wieku z Piasku przez Bagno, Prądy, Koszęcin do Lublińca ulica J. Ligonia zmieniła kierunek na obecny. (1) W okresie międzywojennym była ulicą Woźnicką (2), a w czasach hitlerowskiej okupacji nosiła nazwę Tarnowitzerstrasse.
Z ulicy J. Ligonia od połowy XIX wieku oprócz budynków dworskich czynna była prywatna kuźnia (Żyła),
restauracja (Michalec) z niemieckojęzyczną klientelą, gdyż korzystali z niej przeważnie urzędnicy księcia Hohenlohe.
Gdzie dziś jest parking przed domem handlowym Maraton był sklep towarów mieszanych (P. Czają, później GS).
Na rogu ul. Lompy stał dom kryty drewnianym gontem, który służył w latach 1880-1899 za probostwo kapelanowi zamkowemu.
Kilkanaście metrów dalej stoi budynek, w którym mieszkali lekarze koszęcińskiego szpitala (Ligonia 8) .
Franciszek Janeczek
źródło: Echo Gminy Koszęcin nr 1/2011
(1) do roku 2011 była drogą jednokierunkową (w kierunku od pałacu w pola), z powodu remontu ulicy Sobieskiego rada gminy wprowadziła tymczasowy ruch dwustronny.
(2) ulica Woźnicka była też po wojnie (na pewno w styczniu 1946r)
(1) do roku 2011 była drogą jednokierunkową (w kierunku od pałacu w pola), z powodu remontu ulicy Sobieskiego rada gminy wprowadziła tymczasowy ruch dwustronny.
(2) ulica Woźnicka była też po wojnie (na pewno w styczniu 1946r)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz