poszukiwane ridingery

Czy ktoś z koszęcinian posiada może w domu grafiki Ridingera? Wyglądają mniej więcej tak jak ta na zdjęciu.
Spotkałam się tutaj z nimi i jestem ciekawa czy było/jest/ ich więcej. Można się kontaktować prywatną wiadomością, jeśli właścicielowi zależy na dyskrecji.

Johann Elias Ridinger (ur. 16 lutego 1698 r. w Ulm, zm. 10 kwietnia 1767 r. w Augsburgu) – niemiecki malarz, grafik i rysownik, znany zwłaszcza z wielu serii miedziorytów przedstawiających obrazy z życia zwierząt oraz sceny łowieckie i jeździeckie.

Naukę malarstwa rozpoczął w wieku 14 lat u malarza Christopha Rescha w Ulm, a następnie studiował rysunek w Teutsche Academie założonej przez Joachima von Sandrarta. Około 1716 r. przeniósł się do Augsburga, gdzie w atelier Johanna Falcha uczył się rysunku zwierząt, zwłaszcza koni. Na zaproszenie hrabiego Wolfa von Metternicha kolejne trzy lata spędził w Regensburgu, doskonaląc się w rysowaniu koni dzięki obserwacjom w tamtejszej szkole jeździeckiej. Po powrocie do Augsburga podjął studia z zakresu miedziorytu i akwaforty u Georga P. Rugendasa w tamtejszej Stadtakademie.

W 1723 r. otworzył w Augsburgu wydawnictwo, w którym rozpoczął wydawać rysowane, a następnie rytowane przez siebie dzieła. Z czasem pracę w nim podjęli również jego synowie Martin Elias (1730-1781) oraz Johann Jacob (1736-1784) – obaj również byli grafikami i rytownikami. W 1759 r., w uznaniu działalności artystycznej i wydawniczej, J. E. Ridinger został powołany na rektora augsburskiej Stadtakademie. Po jego śmierci działalność wydawniczą kontynuowali jego synowie. Później wydawnictwo zmieniło nazwę na Martin Engelbrechtschen Kunsthandlung.

Główną część prac artysty stanowią dzieła o tematyce łowieckiej, jeździeckiej i przedstawienia dzikich zwierząt. Ridinger, jako baczny obserwator, posiadł umiejętność ukazywania zwierząt w charakterystycznym dla nich ruchu. Sytuował je zwykle na tle krajobrazu, przedstawionego w nieco dekoracyjny, ornamentalny sposób, właściwy dla stylistyki rokokowej. Do najbardziej znanych cykli grafik artysty należą:

•             Książęce zabawy łowieckie (36 arkuszy),

•             Zwierzęta (126 arkuszy),

•             Obserwacje dzikich zwierząt (40 arkuszy),

•             Zwierzyna szczwana psami (28 arkuszy),

•             Nowa sztuka jazdy (22 arkusze),

•             Nowa szkoła jazdy (8 arkuszy),

•             Raj (12 arkuszy).

Łącznie J. E. Ridinger stworzył ok. 1600 prac, które cieszyły się uznaniem długo po śmierci artysty. Jego twórczość spopularyzowało wydanie w 1817 r. albumu Galerie Ridingerscher Tier- und Jagdstücke. Liczne wznowienia rycin artysty wychodziły jeszcze przez cały XIX wiek, a pochodzące z nich motywy były także wykorzystywane w zdobieniu porcelany, ceramiki i tapet. W 1856 r. Georg August Wilhelm Thienemann opublikował “Leben und Wirken des unvergleichlichen Thiermalers und Kupferstechers Johann Elias Ridinger” (Leipzig, Weigel, 1856) – obszerne omówienie życia i twórczości Ridingera z katalogiem jego dzieł.

Dzieła Ridingera znajdują się w wielu różnych muzeach świata, oprócz kolekcji niemieckich m.in. w amerykańskim National Museum of Wildlife Art w Jackson, Wyoming, w British Museum w Londynie, w Fitzwilliam Museum w Cambridge, w słowackim Muzeum Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego w Zwoleniu (kolekcja w Sv. Antonie). W Polsce szereg grafik Ridingera znajduje się w zbiorach Biblioteki Narodowej. Na rynku aukcyjnym pochodzące z epoki odbitki jego rycin są dość rzadkie.

źródło: wikipedia