Na marginesie tematu "Pieszo dookoła Polski 1936 - 2016" pojawia się wiele innych interesujących wątków. Dzisiaj zainspirowany artykułem prasowym wpis wspomnieniowy poświęcony jednemu z dawnych mieszkańców. Powstał dzięki przesłanym przez panią Aleksandrę Kroczak materiałom i wspomnieniom, które dotyczą Jej dziadka, Emila Owczarka.
Emil Owczarek urodził się w Wierzbiu w 1903 roku.
Zawód kołodzieja (stelmacha) zdobył po nauce u mistrza Franza Speera w Boronowie, u którego praktykował przez ponad trzy lata. Świadectwo egzaminacyjne otrzymał 25 czerwca 1921 roku.
Do Koszęcina przeprowadził się w 1927 roku na zaproszenie księcia Hohenlohe, który szukał i sprowadzał rzemieślników. Prowadził wówczas zakład kołodziejski przy ulicy Boronowskiej.
W 1929 roku ożenił się z Józefą, z domu Masoń, która pochodziła z Rusinowic.
Młode małżeństwo otrzymało dom i działkę przy obecnej
ulicy Ligonia 16, dokąd przeniesiony został także zakład kołodziejski. W domu obok mieszkał kowal Wiora z rodziną.
Państwo Owczarkowie doczekali się czwórki dzieci. Na rodzinnej fotografii sportretowani zostali kolejno od lewej: Józefa, powyżej najstarszy syn Pius, młodszy Jan, poniżej najmłodsza córka Maria (po mężu Mucha), obok z kokardą Anna (po mężu Potempa) i Emil Owczarek.
Państwo Owczarkowie doczekali się czwórki dzieci. Na rodzinnej fotografii sportretowani zostali kolejno od lewej: Józefa, powyżej najstarszy syn Pius, młodszy Jan, poniżej najmłodsza córka Maria (po mężu Mucha), obok z kokardą Anna (po mężu Potempa) i Emil Owczarek.
Fotografia wykonana została w zakładzie Foto-Wichary przy Hauptstrasse 14
(Głównej, obecnej Powstańców Śląskich).
Przed wojną Emil Owczarek zamówił obraz malowany z tej fotografii, który jest do dzisiaj cenną pamiątką rodzinną.
W latach międzywojennych Emil Owczarek należał do Katolickiego Stowarzyszenia Mężczyzn w Koszęcinie. Wraz z innymi członkami KSM wziął udział w rekolekcjach, które odbyły się w kościele na Trójcy w sierpniu lub wrześniu 1936 roku. Prowadzącym był znany ówczesny rekolekcjonista, franciszkanin, ojciec Ansgary - Tomasz Malina.
Z uwagi na niewielką odległość zapewne nie raz odwiedzał też Częstochowę. Z takiego wyjazdu rowerowego zachowało się pamiątkowe zdjęcie z 1939 roku.
Emil Owczarek był członkiem organizacji zrzeszających rzemieślników - koszęcińskiego Stowarzyszenia Kupców i Rzemieślników, które działało od 1880 roku, a w czasach powojennych należał do Okręgowego Cechu w Lublińcu.
W powiatowym cechu rzemiosł Emil Owczarek trzykrotnie pełnił funkcje w zarządzie.
Lubliniecki Cech w obecnym kształcie został
powołany na Walnym Zgromadzeniu w dniu 27 grudnia 1956 roku. Wybrano Zarząd
Cechu, który ukonstytuował się następująco: Starszy Cechu – Józef Spałek, I Podstarszy – Alojzy
Hruzik, II
Podstarszy – Emil Owczarek, Sekretarz – Alojzy Matusek, Skarbnik – Wiktor
Grabiński, opiekun
młodzieży – Jan Pieprzyca. Pierwszym kierownikiem biura Cechu, które mieściło
się przy ul. Lompy 12 był Wiktor Płachetka, który prowadził również księgowość Cechu, natomiast
10 stycznia 1957 roku jako pracownik administracyjny i kasjer została
zatrudniona Dorota Mizgalska. Kierownik Płachetka i jego następca Hasny pracowali łącznie tylko pół roku.
1 lipca 1957
roku kierownictwo biura objął Stanisław Komendziński, który pracował aż do nagłej
śmierci w dniu 16 sierpnia 1963 roku.
W listopadzie 1957 roku poświęcony został
sztandar rzemieślników w Koszęcinie, który odtąd znajduje swoje stałe miejsce w
kościele parafialnym.
Walne Zgromadzenie z 31 marca 1958 roku
wybrało nowy skład Zarządu: Starszy Cechu – Józef Spałek, I Podstarszy – Emil
Owczarek, II
Podstarszy – Gerard Myrcik, Skarbnik – Wiktor Grabiński, Sekretarz – Teofil
Lizurek, członek
Zarządu – Jan Pieprzyca.
Walne Zgromadzenie w dniu 31 marca 1959
roku wybrało nowy Zarząd w składzie: Starszy Cechu – Jan
Pieprzyca, I
Podstarszy – Emil Owczarek, II Podsarszy – Bolesław Wróbel, Skarbnik – Wiktor Grabiński, Sekretarz – Edward
Barwicki, członek
Zarządu – Zygmunt Pabiasz.
www.cechlubliniec.hg.pl |
Za wybitne zasługi w pracy społecznej i zawodowej został uhonorowany dyplomem Zarządu Izby Rzemieślniczej w Katowicach przyznanym przy okazji Święta Pracy 1 Maja 1959 roku.
Emil Owczarek zmarł w 1984 roku, pochowany został na koszęcińskim cmentarzu. Spoczywa we wspólnym grobie z żoną Józefą i synem Piusem. W ostatnią drogę odprowadzali go przedstawiciele cechu i rzemieślniczej braci z pocztem sztandarowym i orkiestrą.
Serdecznie dziękuję pani Aleksandrze Kroczak za udostępnione rodzinne pamiątki oraz ich opisy .
Zachęcam Koszęcinian do przysyłania wspomnień o swoich bliskich. Często do pamiątek, które posiadacie potrafię dołożyć jeszcze coś nowego :)
Pozostałe źródła wykorzystane w opracowaniu:
www.digitalsilesia.pl
www.cechlubliniec.hg.pl
Jan Myrcik, Krótka historia koszęcińskiego rzemiosła
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz