Koszęcin i jego Mieszkańcy. Emil Owczarek.

Na marginesie tematu "Pieszo dookoła Polski 1936 - 2016" pojawia się wiele innych interesujących wątków. Dzisiaj zainspirowany artykułem prasowym wpis wspomnieniowy poświęcony jednemu z dawnych mieszkańców. Powstał dzięki przesłanym przez panią Aleksandrę Kroczak materiałom i wspomnieniom, które dotyczą Jej dziadka, Emila Owczarka.

Emil Owczarek urodził się w Wierzbiu w 1903 roku.

 

Zawód kołodzieja (stelmacha) zdobył po nauce u mistrza Franza Speera w Boronowie, u którego praktykował przez ponad trzy lata. Świadectwo egzaminacyjne otrzymał 25 czerwca 1921 roku.

Do Koszęcina przeprowadził się w 1927 roku na zaproszenie księcia Hohenlohe, który szukał i sprowadzał rzemieślników. Prowadził wówczas zakład kołodziejski przy ulicy Boronowskiej.

W 1929 roku ożenił się z Józefą, z domu Masoń, która pochodziła z Rusinowic.
 

Młode małżeństwo otrzymało dom i działkę przy obecnej ulicy Ligonia 16, dokąd przeniesiony został także zakład kołodziejski. W domu obok mieszkał kowal Wiora z rodziną.



Państwo Owczarkowie doczekali się czwórki dzieci. Na rodzinnej fotografii sportretowani zostali kolejno od lewej: Józefa, powyżej najstarszy syn Pius, młodszy Jan, poniżej najmłodsza córka Maria (po mężu Mucha), obok z kokardą Anna (po mężu Potempa) i Emil Owczarek.

Fotografia wykonana została w zakładzie Foto-Wichary przy Hauptstrasse 14 

(Głównej, obecnej Powstańców Śląskich). 

Przed wojną Emil Owczarek zamówił obraz malowany z tej fotografii, który jest do dzisiaj cenną pamiątką rodzinną.

W latach międzywojennych Emil Owczarek należał do Katolickiego Stowarzyszenia Mężczyzn w Koszęcinie.  Wraz z innymi członkami KSM wziął udział w rekolekcjach, które odbyły się w kościele na Trójcy w sierpniu lub wrześniu 1936 roku. Prowadzącym był znany ówczesny rekolekcjonista, franciszkanin, ojciec Ansgary - Tomasz Malina. 

Emil Owczarek siedzi na trawie pierwszy z lewej. W drugim rzędzie pośrodku siedzą: proboszcz koszęcińskiej parafii ksiądz Walter Gąska (piąty od lewej), obok niego ojciec Ansgary (piąty od prawej) oraz jeszcze jeden kapłan (wikary? czwarty od prawej)

Z uwagi na niewielką odległość zapewne nie raz odwiedzał też Częstochowę. Z takiego wyjazdu rowerowego zachowało się pamiątkowe zdjęcie z 1939 roku.

Emil Owczarek był członkiem organizacji zrzeszających rzemieślników - koszęcińskiego Stowarzyszenia Kupców i Rzemieślników, które działało od 1880 roku,  a w czasach powojennych należał do Okręgowego Cechu w Lublińcu.

 

W powiatowym cechu rzemiosł Emil Owczarek trzykrotnie pełnił funkcje w zarządzie.

   Lubliniecki Cech w obecnym kształcie został powołany na Walnym Zgromadzeniu w dniu 27 grudnia 1956 roku. Wybrano Zarząd Cechu, który ukonstytuował się następująco: Starszy Cechu – Józef Spałek, I Podstarszy – Alojzy Hruzik, II Podstarszy – Emil Owczarek, Sekretarz – Alojzy Matusek, Skarbnik – Wiktor Grabiński, opiekun młodzieży – Jan Pieprzyca. Pierwszym kierownikiem biura Cechu, które mieściło się przy ul. Lompy 12 był Wiktor Płachetka, który prowadził również księgowość Cechu, natomiast 10 stycznia 1957 roku jako pracownik administracyjny i kasjer została zatrudniona Dorota Mizgalska. Kierownik Płachetka i jego następca Hasny pracowali łącznie tylko pół roku.

1 lipca 1957 roku kierownictwo biura objął Stanisław Komendziński, który pracował aż do nagłej śmierci w dniu 16 sierpnia 1963 roku. 

    W listopadzie 1957 roku poświęcony został sztandar rzemieślników w Koszęcinie, który odtąd znajduje swoje stałe miejsce w kościele parafialnym.

   Walne Zgromadzenie z 31 marca 1958 roku wybrało nowy skład Zarządu: Starszy Cechu – Józef Spałek, I Podstarszy – Emil Owczarek, II Podstarszy – Gerard Myrcik, Skarbnik – Wiktor Grabiński, Sekretarz – Teofil Lizurek, członek Zarządu – Jan Pieprzyca.

     Walne Zgromadzenie w dniu 31 marca 1959 roku wybrało nowy Zarząd w składzie: Starszy Cechu – Jan Pieprzyca, I Podstarszy – Emil Owczarek, II Podsarszy – Bolesław Wróbel, Skarbnik – Wiktor Grabiński, Sekretarz – Edward Barwicki, członek Zarządu – Zygmunt Pabiasz.   

www.cechlubliniec.hg.pl

Za wybitne zasługi w pracy społecznej i zawodowej został uhonorowany dyplomem Zarządu Izby Rzemieślniczej w Katowicach przyznanym przy okazji Święta Pracy 1 Maja 1959 roku.

 

Emil Owczarek zmarł w 1984 roku, pochowany został na koszęcińskim cmentarzu. Spoczywa we wspólnym grobie z żoną Józefą i synem Piusem. W ostatnią drogę odprowadzali go przedstawiciele cechu i rzemieślniczej braci z pocztem sztandarowym i orkiestrą. 

  

Serdecznie dziękuję pani Aleksandrze Kroczak za udostępnione rodzinne pamiątki oraz ich opisy .

Zachęcam Koszęcinian do przysyłania wspomnień o swoich bliskich. Często do pamiątek, które posiadacie potrafię dołożyć jeszcze coś nowego :)


Pozostałe źródła wykorzystane w opracowaniu:
www.digitalsilesia.pl
www.cechlubliniec.hg.pl
Jan Myrcik, Krótka historia koszęcińskiego rzemiosła